تریمبل که نام این مصالح را “فریب” گذاشته است مدعی است: چیزهایی که ساخته، از بتن هم مقاومترند.

آیا تا به حال به ذهنتان خطور کرده که می توانید در خانه ای زندگی کنید که از فضولات انسانی و یا باکتری های وحشتناک ساخته شده اند؟ شاید شما حالتان از این خانه و مصالحی که از آن ساخته شده به هم بخورد اما پیتر تریمبل دانشجوی معماری دانشگاه هنر ادینبورگ اصلاً اینطور فکر نکرد. اگر او هم مثل شما فکر می کرد هرگز به صرافت ساختن نوعی بلوک های ساختمانی نمی افتاد که به جز شن و ماسه از چیزهای دیگری هم تشکیل شده اند؛ چیزهای حال به هم زنی چون ادرار و فضولات انسانی.

تریمبل که نام این مصالح را “فریب” گذاشته است مدعی است: چیزهایی که ساخته، از بتن هم مقاومترند. او تصاویر و فیلم های آزمایش های خود را نیز منتشر کرده است. نکته جالب اینجاست که مصالح ساخته شده پیتر، گازهای گلخانه ای هم تولید نمی کنند و به آلودگی هوا یاری نمی رسانند. با اینکه مصالح و بلوک های ساخته شده توسط این دانشجو هنوز به مرحله تولید انبوه نرسیده اما شاخک های عده زیادی از سازندگان ساختمان را تکان داده است.

اولین بار یک استاد معماری فکر ساخت این مصالح را به ذهن پیتر انداخت؛ وقتی که نوعی باکتری به نام Sporosarcina pasteurii به پیتر معرفی کرد که به محکم کردن سازه ها مشهور بود. پیتر این باکتری را به شن وماسه اضافه کرد. او با اضافه کردن فضولات انسانی به عنوان کود و کلسیم به این سازه، پس از صدها بار آزمون و خطا و البته شکست های پی در پی، نهایتاً به سازه ای رسید که به اندازه 70 درصد بتن، استحکام داشت. این سازه بیولوژیک، یک ششم بتن انرژی مصرف می کند.

یافته پیتر شاید چندان به مذاق انسان ها خوش نیاید اما مراکشی ها اهمیت یافته های او را درک کرده و او را در یک بنیاد غیردولتی به کار گرفته اند. اهمیت آلودگی هوا و خاک با گازهای گلخانه ای که با این سازه ها به حداقل می رسد، زمانی رخ می نمایاند که بدانیم صنعت ساختمان در جهان، تولیدکننده 42 درصد از دی اکسید کربن است.

استفاده از باکتری های مقاوم خاک و شن، پیشتر هم مورد توجه قرار گرفته است. دانشگاه کارولینای شمالی بارها به خاطر دستاوردهای مختلف در این زمینه مورد تشویق نیز قرار گرفته است. آنها برای اولین بار به تولید سیمان و ماسه ای در پیاده روهای خود دست زدند که از باکتری ها درست شده بودند.

به همه این دستاوردها باید تلاش دانشمندان و محققان در ساخت انواع سازه ها و مصالح با مواد طبیعی را نیز اضافه کرد. استفاده از پسماندهای زغال سنگ و دیگر آشغال ها در ساختن بزرگترین آسمان خراش لس آنجلس؛ استفاده از کاه در ساخت آجر و مصالح ساختمانی، ساخت بلوک های ساختمانی از پسماند گیاهان بخصوص ضایعات قارچ ها؛ ساخت مصالح موسوم به کربن منفی با پوشال در نبراسکا وساخت مصالح با استفاده از خاک اره ی نجاری ها از دیگر تلاش های بشر برای کمتر آلوده کردن محیط با دی اکسید کربن است که تلاش پیتر نیز آخرین نمونه آن محسوب می شود.